duminică, 7 august 2011

va rog!

Nu ma lasati sa mor si nici sa mai traiesc
Dar, hotarati odata! Ce soarta-mi aprobati?
Oricum si-orice as face,e-atat de nefiresc
Sunt, totusi,om, nu piatra,dar munti-mi par mai frati!

Daca iubesc si spun, iubirea mi-e blamata...
iar daca tac, tacerea mi-e rug si gandul foc
Si nu mai stiu cum ,oameni, sa va fiu om, nu piatra
chiar nu gasiti in lume si pentru mine loc?

Mi-am cenzurat cuvantul si l-am ascuns in noapte
Am inghitit in sec, mi-am suprimat pornirea.
Dar sunt satula, astazi, de rolurile toate
Mi-e dor sa fiu eu insami, sa nu-mi ascund privirea.

si nu  cer absolutul, nici sacre armistitii
doar sa va fiu cu totul, cu bune si cu vicii
eu stiu ca nu-s perfecta,dar cine poate fi?
Nici viata nu-i corecta, dar o tanjiti de vii.

Cum sa va spun mai bine, cand nu ma ascultati?
Zambesc si plang ,in fine, iubesc si sunt,cum stiu...
de ma vedeti doar piatra, macar sa ma sculptati
altfel, devin sub soare nisip intr-un pustiu.


Niciun comentariu:

Trimiteți un comentariu